به همت امور فرهنگی و انجمن علمی کارگاه فن بیان و هنر سخنوری با ارائه حجت‌الاسلام و المسلمین رضا عطایی، مسئول نمایندگی ولی فقیه در بسیج دانشجویی استان فارس در دانشکده علوم قرآنی شیراز برگزار شد.

 در یک نشست تخصصی با محوریت ارتقاء مهارت‌های ارتباطی، نکات کلیدی فن بیان و سخنوری به تفصیل مورد بررسی قرار گرفت. حجت‌الاسلام و المسلمین رضا عطایی در ابتدای جلسه، فن بیان را ابزاری حیاتی معرفی کرد که قدرت آن حتی از محتوای غنی نیز فراتر رفته و می‌تواند فرد باسواد را در انتقال پیام ناتوان یا فردی با محتوای متوسط را به عنصری تأثیرگذار تبدیل کند.

ایشان دو رکن اساسی سخنوری را محتوا و اجرا، مطرح کرد و توضیح داد: موضوع اصلی بر دو رکن اصلی سخنوری استوار می باشد؛ «چه بگوییم؟» (محتوا) و «چگونه بگوییم؟» (روش بیان و اجرا).  که بیان مؤثر، برگرفته از آموزه‌های دینی مبنی بر دعوت به راه حق با «حکمت و موعظه حسنه» است.

 وی در خصوص غلبه بر موانع درونی و تقویت زبانی تصریح کرد: بازدارندگی درونی، ریشه در محیط‌های خانوادگی دارد؛ که با تمرین مستمر (مانند صحبت کردن با صدای بلند در محیط‌های خصوصی) قابل رفع است. دایره لغات محدود: برای غنی‌سازی محتوا و بهبود جمله‌بندی، مطالعه عمیق منابعی چون مقالات تخصصی و به‌ویژه رمان‌های واقع‌گرایانه توصیه  می شود.

عطائی گفت: بخش اجرایی سخنرانی که شامل متقاعدسازی و جلب توجه مخاطب است، با تمرکز بر ده‌ها تکنیک عملی مورد بحث قرار گرفته که مهم‌ترین آن‌ها عبارتند از: تسلط بر زبان بدن: هماهنگی کامل حرکات دست، چشم و ابرو با کلام برای انتقال پیام با حداکثر تأثیر. تنوع در اجرا: استفاده از تغییرات آگاهانه در لحن و سرعت صدا برای برجسته کردن نکات کلیدی و حفظ پویایی کلام. مدیریت اضطراب: توصیه شد در لحظات استرس، با یک مکث چند ثانیه‌ای و یادآوری معنوی، تنفس کنترل شده و آرامش حفظ شود. بازخورد مستمر: ضرورت ضبط صدا و تصویر از سخنرانی‌ها برای ارزیابی دقیق نقاط ضعف و قوت، و تمرین مکرر در مقابل آینه. مخاطب‌شناسی دقیق: تنظیم محتوا و شیوه ارائه متناسب با شناخت دقیق از محیط، مخاطب، زمان و هدف جلسه؛ چرا که عدم درک فضا می‌تواند حتی سخنرانان توانمند را نیز با چالش مواجه سازد. هوش هیجانی: توانایی کنترل احساسات برای جلوگیری از واکنش‌های نامناسب در برابر چالش‌ها و انتقادات.

مسئول نمایندگی ولی فقیه در بسیج دانشجویی در پایان، توصیه‌هایی برای نوشتن متنی مؤثر برای ارائه بیان کرد: متن سخنرانی باید تا حد امکان خلاصه و چکیده‌وار باشد؛ از نوشتن خط به خط پرهیز شود. استفاده از داستان‌های جذاب و ملموس و پرهیز از به‌کارگیری کلمات پیچیده و دشوار برای تضمین فهم عمومی. ایجاد ارتباط دوطرفه با مخاطب از طریق پرسش و پاسخ برای جلوگیری از یک‌طرفه شدن کلام. سخنرانی باید با یک نتیجه‌گیری مشخص و روشن به پایان برسد. سخنران در جمع‌بندی، بر اهمیت تمرین مداوم تأکید کرد و اعلام آمادگی نمود تا در فرصت‌های آتی، بحث‌های تکمیلی در مورد اشتباهات خطرناک در فاز محتوا را پیگیری نماید.