وحدت حوزه و دانشگاه 

 به گزارش ایحا از تهران، با توجه به مناسبت ۲۷آذرماه، سالروز شهادت آیت الله دکتر محمد مفتح، شخصیت برجسته حوزه و دانشگاه، دکتر علیرضا کاوند دانشیار دانشگاه علوم و معارف قرآن کریم، به تبیین وحدت حوزه و دانشگاه پرداخت. رییس اداره همکاری های علمی و بین الملل دانشگاه بیان کرد: حوزه و دانشگاه در پیش از انقلاب اسلامی آنقدر بد بود که نه حوزه توانست با دانشگاه ارتباط مثمر ثمری داشته باشد و نه دانشگاه توانست با حوزه و اهداف آن در راستای پیشرفت کشور ایران همگام شود. وی ادامه داد: پیش از انقلاب، دشمنان ملت و اسلام این تفرقه را افزایش داده و آتش دشمنی و نفرت را بین این دو قشر از جامعه دامن می زدند. پس از انقلاب نیز دشمن و ایادی داخلی اش، تلاش کردند تا هم ملت را تضعیف کنند و هم جلوی وحدت حوزه و دانشگاه را بگیرند زیرا اتحاد این دو قشر نشان دهنده اتحاد کل ملت است. خوشبختانه برکت انقلاب اسلامی و رنسانسی که در ذات آن وجود داشت، همه سطوح را در برگرفت و تحول عظیمی که جامعه ما شاهد آن بوده، شکافی را که این دو گروه را از هم جدا کرده، پر کرده است و الحمدلله دیگر حساسیت قابل توجهی بین آنها وجود ندارد، نه دانشگاه از حوزه بیگانه شده است و نه حوزه از دانشگاه بیگانه شده است و همه اینها به لطف خداوند و عنایات او بر ماست. علیرضا کاوند خاطر نشان کرد: خجسته ترین پیامدهای انقلاب اسلامی، وحدت حوزه و دانشگاه است. امروزه برادران دانشگاهی و برادران حوزوی خود را می یابیم که در کنار هم نشسته اند و مصمم به همکاری برای رسیدن به پیروزی کامل انقلاب و رفع مشکلاتی هستند که ملت از آن رنج می برد.

دانشیار دانشگاه افزود: دانش بدون نظم و تعهد بی فایده است. دانشگاه‌ها و حوزه‌های علمیه می‌توانند کانون توسعه و پیشرفت و شکوفایی ملت باشند، همچنین می‌توانند کانون‌های عقب ماندگی، انحطاط و انحراف ملت باشند. اگر دانشگاه‌های ما واقعاً دانشگاه باشند و بیشتر به التزام اخلاقی، تربیتی و دینی توجه داشته باشند، همان‌طور که در حوزه‌های علمیه ما وجود دارد، کشور را بیشتر به قله های سعادت و ترقی هدایت می کند و از ظلمت جهل و عقب ماندگی به سوی نور علم و دانش و پیشرفت سوق می دهد.

 وی تصریح کرد: روز شهادت شهید دکتر مفتح به فرموده امام خمینی ره روز وحدت حوزه و دانشگاه است. شهید مفتح به دست گروهک تروریستی فرقان در ۲۷ آذر سال ۱۳۵۸ در دانشکده الهیات دانشگاه تهران به همراه دو محافظش به شهادت رسید و نماد جان نثاری در راه وطن و اسلام و انقلاب به دلیل اصرار بر مواضع اصیل قرآنی خود در ساحت دانش و تهذیب و در مسیر ایجاد اتحاد میان حوزه و دانشگاه شد...